مقایسه‌ی تأثیر ممانتین و سدیم والپروات در پیش‌گیری از میگرن مزمن و دوره‌ای

مقدمه: با توجه به شیوع بالای شکست درمان میگرن و مقاومت به داروهای موجود و اثرات جانبی داروها، پیدا کردن درمانی جایگزین برای بیماران مقاوم به درمان یا میگرن مزمن ضروری می‌باشد. از این رو، مطالعه‌ی حاضر با هدف مقایسه‌ی تأثیر ممانتین و سدیم والپروات در مبتلایان به سردرد میگرنی مزمن یا دوره‌ای انجام شد. روش‌ها: طی یک مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی با طرح متقاطع، 70 بیمار مبتلا به میگرن مزمن و یا دوره‌ای، انتخاب شدند و به روش تصادفی‌سازی بلوکی در دو گروه 35 نفره توزیع گردیدند. گروه اول، به مدت 3 ماه تحت درمان با سدیم والپروات و گروه دوم تحت درمان با ممانتین قرار گرفتند و پس از 4 هفته Wash-out، درمان دو گروه جابه‌جا شد و به مدت 3 ماه ادامه یافت. در انتها، اثربخشی داروها بر روی شدت سردرد، تعداد حملات، میزان مصرف مسکن و مدت حملات بررسی و مقایسه شد. یافته‌ها: بررسی تغییرات ویژگی‌های سردرد در هر دو مرحله، در دو گروه دریافت کننده‌ی سدیم والپروات و ممانتین نشان داد که دفعات، شدت و مدت حملات سردرد در هر دو گروه سدیم والپروات و ممانتین، کاهش معنی‌دار داشت؛ اما در دفعات حمله و طول زمان سردرد، تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. کاهش شدت سردرد در گروه‌های ممانتین به طور معنی‌داری، بیشتر از گروه‌های سدیم والپروات بود (021/0 = P). نتیجه‌گیری: هر دو داروی سدیم والپروات و ممانتین در پیش‌گیری از عود حملات میگرن و کاهش دفعات، شدت و مدت سردرد در بیماران مبتلا به میگرن مزمن و دوره‌ای مؤثر هستند؛ اما ممانتین به علت عوارض دارویی کمتر، گزینه‌ی مناسب‌تری نسبت به سدیم والپروات می‌باشد.