Czy Wynik CHA2DS2-VASc Determinuje Leczenie Przeciwzakrzepowe U Pacjentów Z Migotaniem Przedsionków? Dane Z POLish Atrial Fibrillation (POL-AF) Registry?

Wstęp. Doustne leki przeciwzakrzepowe (OAC) powinny być stosowane u pacjentów z migotaniem przedsionków (AF) zależnie od ryzyka zakrzepowo-zatorowego ocenianego za pomocą skali CHA 2 DS 2 -VASc. Celem badania była weryfikacja, czy wynik uzyskany w CHA 2 DS 2 -VASc wpływa na stosowanie OAC u pacjentów z AF, a także analiza predyktorów stosowania OAC u pacjentów cechujących sięz niewysokim (pośrednim i niskim) ryzykiem zakrzepowo-zatorowym. Materiał i metody. Prezentowane badanie oparto na danych z Rejestru POL-AF, który jest prospektywnym, wieloośrodkowym badaniem obejmującym pacjentów ze zdiagnozowanym AF hospitalizowanych kolejno w 10 ośrodkach kardiologicznych od stycznia do grudnia 2019 roku. Wyniki. Badaniem objęto 3956 pacjentów. Wysokie ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych zaobserwowano u 91,4%, pośrednie u 6,3%, a niskie u 2,3%. Doustne leki przeciwzakrzepowe podano 81,1% pacjentów, w tym 91,5% obciążonych wysokim, 90,3% cechujących się pośrednim i 86,2% z niskim ryzykiem zakrzepowo-zatorowym. Wynik uzyskany w CHA 2 DS 2 -VASc nie był predyktorem stosowania OAC u wszystkich pacjentów z AF (iloraz szans (OR) 1,02, przedział ufności (CI): 0,96–1,08, p = 0,747]. W grupie pacjentów z niskim ryzykiem zakrzepowo-zatorowym czynnikiem predysponującym do przepisania OAC była hospitalizacja z powodu kardiowersji elektrycznej (OR 6,55, CI: 1,52–28,21, p = 0,012), w przeciwieństwie do niedokrwistości (OR 0,27, CI: 0,12–0,64, p = 0,003) oraz raka (OR 0,14, CI: 0,03–0,57, p = 0,006), co zmniejszało szansę na zastosowanie OAC w tej grupie. Wnioski. Wynik uzyskany w CHA 2 DS 2 -VASc nie był predyktorem stosowania OAC w całej badanej kohorcie. U znacznej części pacjentów z AF nieobciążonych wysokim ryzykiem zakrzepowo-zatorowym zastosowano OAC, głównie ze wskazań przejściowych.