Beşeri ve Veteriner Hekimlikte Onkolitik Viroterapi

Gen terapisi stratejileri olarak adlandırılan tedavi seçenekleri, çeşitli kanser olgularında kullanılan yeni tedavi yaklaşımlarıdır. Bu yeni tedavi yaklaşımlarından biri olan onkolitik viroterapi, en umut vaat edici anti-kanser ajanı olarak kabul edilmektedir. Uygulanan tedavi etkileri, intratümöral amplifikasyon ve sitosidal aktiviteler şeklindedir. Onkolitik viroterapi, CTLA-4 ve PD-1 proteinlere bağlanan ve bloke eden immün kontrol noktası inhibitörleri ile başarılı kanser tedavisinden sonraki muhtemelen en önemli kanser tedavisi gelişimidir. Virüs bazlı tedavilerde güvenlik oldukça önemlidir. Onkolitik virüsler genetik olarak geliştirilmiş veya normal dokuya hasar vermeden seçici bir şekilde kanserli hücrede replike olup hücreyi öldüren doğal virüsler olarak tanımlanırlar. Granülosit-makrofaj koloni uyarıcı faktör ile güçlendirilmiş ikinci jenerasyon onkolitik Herpes Simplex Virus Tip-1 (T-Vec; Talimogene laherparapvec), Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa'da Food and Drug Administration tarafından onaylanmış ilk onkolitik viral ilaçtır. Faz III denemeleri, T-Vec enjekte edilmiş tümörlerin küçüldüğünü ve kanserli hastanın yaşam süresini uzattığını göstermiştir. Kuzey Amerika ve Avrupa'da onay çalışmaları devam eden diğer onkolitik aşı virüsleri Pexastimogene devacirepvec, Adenovirus CG0070 ve Reovirus'tur. Bunların dışında tümör spesifik viral replikasyona sahip ve kanserli hastanın yaşam süresini uzatan pek çok onkolitik virüs klinik denemelere dâhil edilmiştir. Hızla gelişen teknoloji ve artan klinik çalışmalar sebebiyle yakın zamanda onkolitik viroterapinin hem beşeri hem de veteriner hekimlikte tüm kanser hastaları için standart terapötik bir prosedür olması oldukça muhtemeldir.