Üst Üreter Taşlarında Tedavi Yöntemlerinin Karşılaştırılması Ve Başarı Üzerine Etkili Faktörler

Amaç: Üst üreter taşlarının tedavisinde beden dışı şok dalga (ESWL) ve üreteroskopi (URS ) uygulamalarının etkinliğini ve başarı üzerine etkili olabilecek faktörleri değerlendirmek. Yöntemler: Üst üreter taşı tanısı ile tedavi edilen 233 hastanın verileri retrospektif olarak değerlendirildi. ESWL uygulanan hastalar Grup 1, URS yapılan hastalar ise Grup 2 olarak ayrıldı. Tüm hastalar kontrastsız abdominal bilgisayarlı tomografi ile değerlendirildi. Hastaların yaş ve cinsiyetleri, vücut kitle indeksi, taş boyutu, ortalama taş dansitesi, cilt-taş mesafesi gibi faktörler kayıt edilerek tedavi başarısı üzerine etkileri değerlendirildi. Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 47,4 yıl idi. Ortalama taş boyutu 119,7 mm3 idi ve ortalama taş dansitesi 690,5 Hounsfield Ünitesi idi. Grup 1’de %55,2 taşsızlık tespit edildi. Grup 2’de ise bu oran %74,1 idi. Kadın cinsiyet, taş boyutu ve cilt taş mesafesi ESWL başarısı için prediktif faktörlerdi. URS için herhangi bir prediktif faktör tespit edilmedi. Taş cilt mesafesi 10 cm’den uzun olanların kısa olanlara göre başarısız olma riski 13 kat daha fazlaydı (p lt;0.001). URS yapılan grupta ise herhangi bir parametrenin istatistiksel olarak başarıyı etkilemediği görülmüştür. Sonuç: Bu çalışma, üst üreter taşı olan hastalarda URS’nin ESWL’ye kıyasla daha yüksek taşsızlık oranına sahip olduğunu göstermiştir. URS daha fazla hastanede kalma süresi ve daha fazla cerrahi enstrüman gerektirmektedir. ESWL uygulanan hastalarda ise ikincil tedavi ihtiyacı daha fazladır